Digitale betaaloptie verplicht voor ondernemingen

Onder onderneming verstaan we “iedere natuurlijke persoon of rechtspersoon die op duurzame wijze een economisch doel nastreeft, alsmede zijn verenigingen”. Deze verplichting geldt bijgevolg niet enkel voor de ondernemingen in de gewone zin van het woord zoals handelaars of supermarkten, maar ook voor de vrije beroepen en alle personen, verenigingen, besturen, enz., die economische activiteiten verrichten in relatie tot consumenten. Dus ook apothekers, dokters, tandartsen, advocaten enz. vallen onder deze noemer. 

Een volledig overzicht van de ondernemingen die onder deze verplichting vallen, vind je terug op de site van FOD economie.

Neen. De verplichting om een elektronisch betaalmiddel ter beschikking te stellen is enkel van toepassing ten opzichte van consumenten (in een B2C-verhouding) en niet bij betalingen die worden verricht tussen ondernemingen (in een B2B-verhouding).

De onderneming moet de consument een elektronisch betaalmiddel ter beschikking stellen wanneer de betaling in euro plaatsvindt in gelijktijdige fysieke aanwezigheid van de consument en het bedrijf.

Een elektronisch betaalmiddel is een ander betaalmiddel dan muntstukken en bankbiljetten, verstrekt door een betalingsaanbieder. Voorbeelden van elektronische betaalmiddelen zijn: de beschikbaarstelling van een betaalkaartterminal, smartphonetoepassingen (zoals Payconiq), contactloze betalingen, de mogelijkheid om via overschrijving te betalen, enz. Dit begrip is bewust ruim opgevat om te kunnen inspelen op de technologische ontwikkelingen op het gebied van betalingen.

De volgende betaalmiddelen worden niet beschouwd als een elektronisch betaalmiddel in de zin van de wet: maaltijdcheques, eco-cheques en consumptiecheques, zelfs niet wanneer de betaling met een kaart wordt verricht. Ook cryptomunten en virtuele munten worden niet beschouwd als een elektronisch betaalmiddel. Indien een onderneming bijgevolg enkel cash en bijv. maaltijdcheques aanvaardt, voldoet zij niet aan de verplichtingen van de wet.

Neen. Je bent vrij in de keuze van de elektronische betaalmethode(n) die je ter beschikking stelt en kan niet verplicht worden een specifieke betaalmethode aan te bieden. Het is uiteraard in het belang van zowel het bedrijf als de consument dat de ter beschikking gestelde elektronische betaalmiddelen voldoende toegankelijk zijn.

Het is belangrijk dat elke onderneming individueel grondig bekijkt welke betaaloplossing te kiezen, dit in functie van het profiel van de consumenten (bijv. toeristen), het aantal transacties, grote of kleine bedragen van de betalingen, de voorkeur voor een vaste of mobiele oplossing, de huur of aankoop van een terminal, eenmalige en terugkerende kosten, enz.

Op deze pagina vind je meer informatie.

Neen. Het is niet toegestaan om kosten aan te rekenen aan de consumenten voor het gebruik van een elektronisch betaalmiddel.

Neen.  Indien een consument, ook voor een klein bedrag, elektronisch wenst te betalen moet dit mogelijk zijn. De wet voorziet niet in uitzonderingen op dat vlak. 

De verplichting treedt in werking op 1 juli 2022. 

De wet voorziet een sanctie in geval van niet-naleving.